اظهارات بی سابقه سخنگوی شورای نگهبان در مصاحبه با ایرنا پرده از تصمیمات اقلیتی قدرتمند در شورای نگهبان برداشت. این حقوقدان شورای نگهبان گفته است که هیچ اطلاعی از کم و کیف بررسی صلاحیت‎های خبرگان ندارد. معلوم نیست ایرنا تحت چه فشارهایی این خبر را از خروجی خود خذف کرد اما این مصاحبه معین کرد که برخی از اعضای این شورا از روند حاکمیت فردی در آن شورا تا چه اندازه ناخرسند اند و نمی‌خواهند بار مسئولیت آن را بپذیرند.

این شیوه‌ی رد صلاحیت با سخنان و مواضع بنیانگذار انقلاب نیز فاصله‌ی زیادی دارد. این سخن ایشان است که می‌فرماید: «مردم در انتخابات آزادند و احتیاج به قیم ندارند و هیچ فرد یا گروه و دسته‌ای حق تحمیل فرد یا افرادی را به مردم ندارند». نمی‌شود تنها به یک طیف سیاسی خاص اجازه حضور در انتخابات داد و در عین حال انتظار مشارکت حداکثری داشت.

ما هم معتقدیم کسی که نظام و انقلاب و رهبری و قانون اساسی را قبول ندارد، نباید اجازه ورود به نهاد مهم قانونگذاری و تصمیم‌گیری را داشته باشد ولی متاسفانه برخی در تفسیر التزام به اسلام و ارکان نظام سلیقه‌ای عمل می‌کنند و این آثار سوئی دارد و موجب گسست و فاصله برخی نیروهای علاقمند به نظام و کشور می شود.

آیا امیرالمؤمنین علی(ع) هم زمانی که می‌خواستند، حاکم و فرمانداری تعیین کنند، فقط به نماز شب خواندن، حضور او در نماز جماعت، پرداخت زکات و امثال اینها توجه می‌کردند و یا توانمندی، کاربلدی، مدیریت و فهم او از جامعه را نیز ملاک عمل قرار می‌دادند؟ اگر فقط عبادت و ایمان ملاک بود، چه‌ کسی از قنبر کنار امیرالمؤمنین (ع) برتر بود؟ چرا حضرت علی (ع) او را فرماندار نکردند؟