با انحلال بند۳۵۰، سعید متین پوربه زنجان و۸۰ زندانی به شهرستان ها تبعید می شوند

درادامه طرح انحلال بند۳۵۰ زندان اوین، هشتاد زندانی این بند که پس از وقایع پنج شنبه سیاه، به تدریج به بند ۷ زندان اوین تبعید شده بودند، درآستانه تبعید مجدد، اما این‌بار به شهرستان های مختلف کشور، قرار گرفته اند.
به گزارش سحام به نقل از یک منبع آگاه، درهمین خصوص و دراولین گام، عصر روز یک شنبه ۶ مهرماه 1393؛ مقرر شد«سعید متین پور» روزنامه نگار، فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی زندان اوین، به صورت اجباری به زندان زنجان منتقل شود.
ماموران زندان پیش ازاین با انتشار فرم هایی بین زندانیان، از محل زندگی خانواده یا اقوام زندانیان درشهرستان های مختلف سوال کرده بودند.

یک منبع مطلع در گفتگو با خبرنگارسحام گزارش داد که هیچ‌یک از زندانیان درجریان علت پرشدن این فرم توسط زندانیان ودلایل کسب اطلاعات یادشده ازسوی مسئولان‌زندان، نبودند. اما صبح دیروز پس اعلام حکم تبعید سعید متین پور به زندان زنجان، به سایر زندانیان نیزاعلام شد که طبق اطلاع مندرج درهمان فرم‌ها زندانیان به تدریج به شهرستان‌های مختلف تبعید خواهند شد!

انتقال گسترده زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین، درحالی در دستور کار قرار گرفته که با توجه به امکانات محدود زندان‌ها درشهرستان‌های کشور، امکان رعایت اصل تفکیک زندانیان سیاسی، وجود نخواهد داشت.
پیش‌ترنیز درمرداد سال جاری، ۹ زندانی شامل زندانیان سابق بند۳۵۰ که پس از وقایع پنج شنبه سیاه به زندان رجایی شهر منتقل شده بودند و چند زندانی سابق زندان رجایی شهر، طی بیانیه ای، ضمن درخواست رعایت«اصل تفکیک زندانیان»، نسبت به تبعید گسترده زندانیان سیاسی که پس از واقعه حمله به بند 350 اوین در خردادماه سال جاری شدت گرفته، هشدار داده بودند.
«محمدبنازاده»،«امیرخیزی»،«رضا اکبری منفرد»،«خالد حردانی»،«افشین حیرتیان»،«شاهرخ زمانی»،«رضا شهاب»،«اصغر قطان»،«صالح کهن‌دل»و«علی محمد منصوری»، با طرح و شرح خطرات ناشی ازعدم رعایت اصل قانونی«تفکیک زندانیان سیاسی» بصورتی‌که:

۱- وجود مواد مخدر در بندهای عمومی که مستقیم وغیرمستقیم و ناخواسته می تواند زندانیان را گرفتار کند،

۲- خطرات ناامنی روحی و روانی، ناشی ازحضور درکنار زندانیان معتاد و بیمار و درگیری های خشن درون زندان،

۳- شرایط بسیارنامناسب بهداشت وسلامتی در بندها واحتمال مبتلا شدن به بیماری های عفونی و شایع و مسری مانند ایدز وهپاتیت که در درازمدت آثارآن پدیدار می شود،

۴- احتمال حرمت شکنی و درگیری گسترده بین زندانیان سیاسی وغیرسیاسی کم تجربه، چه در بندها وسالن ملاقات، که نمونه هایی ازآن مشاهده شده است،

ضمن محکوم کردن تبعید زندانیان، خواهان رعایت اصل«تفکیک و طبقه بندی زندانیان»، در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران شده بودند.

گفتنی ست ماده ۱-۱۰ميثاق حقوق مدني و سياسي تصریح دارد: «درباره كليه افرادي كه ازآزادي محروم شده‌اند، بايد با انسانيت و احترام به حيثيت ذاتي شخص انسان رفتار كرد.» در بندهاي اين ماده نيز گفته شده است:«متهمان جز در موارد استثنايي بايد جدا از محكومان نگهداري شوند و با ايشان به گونه‌اي متفاوت و متناسب با وضعيت افراد غيرمحكوم رفتار شود و متهم خردسال بايد از بزرگ‌سالان جدا نگهداري شوند و بايد دراسرع وقت در مورد آنان تصميم‌گيري شود.»

هم‌چنین كميته حقوق بشر در۵ نوامبر۱۹۸۷، «شرايط نامناسب حبس از جمله كمبود نورآفتاب و تمرينات ورزشي» را نيز به موجب بند ۱ ماده ۱۰ ميثاق حقوق مدني و سياسي، مخالف تعهدات دولت‌ها دانسته است. حقوق مدني وسياسي براي دولت‌هاي عضو«الزام‌آور» و «درحكم قوانين داخلي آن‌ها دولت هاست.»