انتشار عکس جدیدی از «میرحسین موسوی» و «زهرا کاظمی(رهنورد)» در حساب شخصی فرزندان آنان و در آستانه زادروز این بانوی فرهیخته در دهمین سال از حصری غیرقانونی و ظالمانه، بازتاب‌های بسیاری در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها داخلی و خارجی داشت.
هرچند پس از ده سال مانند هر شخص دیگری آثار گذر زمان در چهره هردو آنان پدیدار است اما برق امید و استقامت همچنان در سیمای محصوران به‌وضوح مشهود است، امیدی که نخست‌وزیر دوران جنگ با تکیه بر آن وارد این راه پرمخاطره شد.

حکم اعدام سه جوان شرکت‌کننده در اعتراض‌های سراسری آبان ماه پارسال با واکنش‌های گسترده اجتماعی ایرانیان در درون و بیرون از کشور روبه‌‌رو شده و تا روز چهارشنبه ۲۵ تیرماه و فقط در توئیتر، هشتگ #اعدام_نکنید از مرز چهار میلیون گذشته است.

بنده مدتهاست سرگردان و حیران این نکته مانده ام، حکمتش چیست که ملت شریف ایران با این وضع و اوضاع، باید همچنان بوی کباب را بشنود و در حسرت کباب باقی بماند؟!
چرا این ملت باید قریب سی سال زعامت جنابعالی، گاه و بیگاه، رمز و راز نجات خود از این وضعیت اسفناک اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی . وعده آینده مشعشع را از زبان عالی ترین و مقتدرترین مقام سیاسی – مذهبی کشور بشنود، اما هرگز و هرگز نتواند شاهد اجرایی شدن این رموز و سعادت خویش باشد که هیچ، تازه سال به سال، دریغ از پارسال؟!

تاریخ فعالیت آقای مهدی کروبی و سوابق ایشان گواهی می دهد ایشان همیشه یک چهره شاخص جناح چپ جمهوری اسلامی بوده اند، و هستند، و در تمام طول عمر برای تحقق مطالبات اقشار زحمتکش تلاش کرده اند. و دقیقا به همین تلاش های صادقانه است که آموزه های زندگی ایشان برای گروه بزرگی از مردم ما درس زندگی شرافتمندانه و مردم دوستانه است. نباید تحمل کرد که از اعتبار نام ایشان، یا در فضای منسوب به ایشان، «آموزه» هایی ترویج شود که نه تنها با دیدگاه های آقای کروبی کلا بیگانه است، بلکه مشحون از تحریف و تهمت فرزندان مبارز مردم دوست و وطن خواه کشور است.

دارم خفه می شوم از درد دیدن ها و نگفتن ها!، روانم فروپاشیده از درد شنیدن ها و نگفتن ها!، دارم جان می دهم از بس که نگفتم و ننوشتم!، وقتی وجدانم گُر می گیرد از دیدن و شنیدن هر روزه فاجعه در این مُلک ماتم گرفته، می گویند: “آنها که چیزی می نویسند از دردها و مرگ ها، آن ور آبند! و خیالشان راحت است که قاضی و داروغه سراغشان نمی آید!، اما تو همین الان هم شش ماه زندان نرفته داری که امروز فردا باید بروی!” گوئی می خواهند دوزی از مسکن تزریق کنند به وجدان پر از درد و رنجم با این حرف ها! و چه بی فایده!

هرچند پس از آن «تَــکرار می‌کنم» معروف و عملکرد ۷ ساله دولت «حسن روحانی» و به‌ویژه فراکسیون امید ــ با ریزش بسیار زیادی از سوی هوادارانش روبه‌رو شد اما «سیدمحمد خاتمی» هنوز یکی از محبوب‌ترین و معتبرترین سیاست‌مداران در ساختار کنونی نظام جمهوری اسلامی است.

قاسم میرزایی نیکو مسافر انقلاب، جبهه‌ و جنگ، سازندگی، اصلاحات، خانه نشین دولت هاله ی نور، فرزند کیلان، نماینده ی مردمان شریف شهرستان های دماوند و فیروزکوه، دیروز آمد؛ فردا می رود؛ امروز ایستاده است کنار گزارشاتی که هر روز با مردمانش تقسیم کرد؛ نه فرزند دو تابعیتی دارد، نه مدرک خارجی نه ذره ای رنگ رسانه های بیگانه! هیچ! فقط پیرتر؛ انقلاب حاصل جوانیِ گذشته است؛ از این دست عمری به سر برده ایم اما امروز نسلی که در کارنامه اش نه عمر انقلاب دارد نه دفاع، همه ی نظام را حق خودش می داند! سهم خودش، مال خودش؛

جهان در قرن بیستم، در پرتو علم و صنعت چنان جهشی کرده، که در ربع نخست قرن بیستم، بیشتر از همه‌ی تاریخ، پیش‌رفته است.
با گسترش راه‌ها و زمینه‌ها و وسائل ارتباطی فواصل از میان رفته، وچهار سوی جهان، به هم پیوسته است، چنانکه امروز کره زمین،”دهکده‌ی کوچک” نامیده می‌شود. این امر در ظاهر، باید انتقال دانش و تکنولوژی و روابط عاطفی و همیاری و دوستی را سبب شود، امّا چنین نشد، بلکه پیشرفت تکنولوژی، با اختراع سلاح، سبب کشتار و ویرانی و دشمنی شد، دو جنگ هولناک جهانی، و انفجار دو بمب اتمی در جنگ دوم و مرگ ده‌ها میلیون بشر.

رئیس نظام استبداد دینی، آقای خامنه‌ای، در نیمهٔ شعبان سخنرانی داشت. این سخنرانی مانند دیگر سخنرانی‌های وی هیچ نکته تازه‌ای نداشت؛ سخنانی فرافکنانه ، تکراری پر از تعارف و کلی‌گویی. دراین سخنرانی از زحمات و خدمات جامعه پزشکی، پرستاری و جامعه درمانی تقدیر وتشکر و تمجید کرد(البته بدون هیچ اشاره‌ای به جان باختن و قربانی‌شدن مظلومانهٔ تعداد زیادی از پرسنل پزشکی، پرستاری و کادر درمانی به خاطر کمبود تجهیزات و امکانات حفاظتی). سپس به تمجید و ستایش از نیروهای تحت فرمانش و بازوهای سرکوبگر خود پرداخت، از ابتکارات و کشفیات آنان سخن به میان آورد و به تحسینشان زبان گشود.

معمولا انتخاباتها به روشن شدن خطوط سیاسی و خط مشی ها جریانات سیاسی منجر می شود زیرا هنگامه ی انتخابات زمان وزن کشی رویکردها و برنامه های نیروهای سیاسی و اجتماعی است و سمت و سوی سیاست گذاریها هویدا می شود. اما چنانچه می دانیم از آنجا که همه ی طیف های سیاسی و اجتماعی در ایران به طور واقعی از امکان انتخاب شوندگی برخوردار نیستند بنابراین انتخابات محملی برای وزن کشی اینچنینی نیست اما پیام انتخابات اخیر یکدست سازی ارکان حکومت بود اما سخن بر سر این است حکومت از این یکدست سازی در پی چه چیزیست؟ و نیروهای سیاسی چگونه آن را ارزیابی می کنند؟

عملکرد هر جامعه‌ای را می‌توان از منظر سیاسی مورد مداقه و رصد و برحسب کارکردها و کنش و واکنش‌های آن مورد بررسی و تحلیل قرار داد. در این بین گذر زمان، بسیاری از نظرها، هدف‌ها، آرمان‌ها و خصوصیات آن جامعه را دستخوش تغییرات سطحی و بنیادین می‌کند.